Mi ddes i at ddiweddglo Caersaint heddiw, y llyfr Cymraeg hiraf i mi ddarllen hyd yn hyn (tua 370tud). Wnes i'w fwynhau rhaid i mi ddweud, ac er nad ydwi'n cyfarwydd â phob twll a chornel o Gaernarfon, welais luniau yn fy meddwl wrth darllen yn adlewyrchu'r darnau dwi yn eu cofio o ambell i drip i dre y cofis - neu'r saint fel maen nhw'n cael eu galw yn y llyfr.
Yr unig peth ges i dipyn o drafferth yn dod i arfer gyda fo - ar wahan i ambell i ddarn o dafodiaeth! - yw'r ffaith bod 'llais' y llyfr, sef llais y prif cymeriad Jaman Jones, yn llais gŵraidd, ond sgwennwyd y llyfr wrth cwrs gan ddynes. I ddechrau o'n i'n stryglo gwneud llais Jaman yn un ŵraidd yn fy mhen, ac yn y diwedd wnes i ail-dechrau'r llyfr er mwyn sicrhau hogyn oedd 'Jaman'! Wedi dweud hynny, mi ddes i'n cyfarwydd efo hynny yn y diwedd, wrth i'r stori mynd yn ei flaen, ac hefyd efo'r arddull o sgwennu. Rhaid dweud wnes i wir ei fwynhau, a chaiff rhywun blas arbennig o 'Gaersaint' a syniad o gymeriad y dref a rhai o'i thrigolion efallai, er wrth cwrs gwaith ffuglen yw'r llyfr. Mewn gair: Ardderchog!
No comments:
Post a Comment