weithiau...

Weithiau dwi'n teimlo reit lletchwith. Fedra i ddim esbonio pam, teimlad ydy hi sy'n dechrau rhywle'n ddwfn tu mewn i fi, ac sy'n ymddangos i ledu trwy pob cell o fy nghorff nes iddi hi ddiflannu yn hwyr neu yn hwyrach. Efallai mod i'n lwcus achos nad ydy'r teimlad yn parhau am gyfnod hir fel arfer, diwrnod neu ddwy efallai, ond mae'n gallu fy ngwneud i deimlo reit cachlyd beth bynnag. Elfen bach o rhywfath o iselder sy'n debyg o effeithio rhan sylweddol ohonynt yn ystod ein bywydau ydy hi, ond rhywbeth dwi wedi dod yn cyfarwydd gyda hi dros y flynyddoedd ac i'w rheoli, heb cyffuriau! (wel onibai alcohol..). Y peth sy'n fy gwylltio am y teimlad hon, yw'r ffaith bod hi'n gwneud i fi teimlo andros o swil a lletchwith hefyd ( fel arfer fedra i reoli fy swilder naturiol a thorri trwyddi, ond weithiau 'loneliness is a crowded room' fel a dwedodd y bardd), ac ar achlysur arall mi faswn i'n wrth fy modd yn yr un un cwmni. Felly i dorri stori hir yn fyr, o'n i'n teimlo fatha hon (cachlyd) pan aethon ni (Fi a Jill 'ngwraig) i weld cynhyrchiad 'Llwyfan Gogledd Cymru' o 'Branwen', drama tairieithog (gyda is-deitlau wedi eu prosiectio ar lwyfan).
Cynhyrchiad da oedd hi, efallai ychydig yn dryslyd o bryd i'w gilydd ar ran amseriad digwyddiadau ar y llwyfan (roedden nhw'n defnyddio newidiadau bach i'r goleuadau, falle rhy fach, i nodi newid cyfnod), ond ta waeth sioe da a difyr.

Mae'r holl peth yn gadael i fi deimlo andros o flin gan mod i ddim wedi fanteisio ar gyfle i gymdeithasu gyda pobl reit cyfeillgar. Sdim ots, mae'n diwrnod newydd, ac dwi ddim yn berson i adael i bethau aros yn fy meddwl am amser hir (sut fasech chi'n dweud 'dwell on something' yn y gymraeg?), roedd hi'n braf gweld cynulleidafa gweddol da yn theatr Clwyd yn mwynhau sioe gwreiddiol.

g.ll. ymddiheuriadau dros y camau niferol yn y pst hwn, mae'r cyfrifiadur yn methu gadael i mi newid pethau heb dileu y geiriau cynt os ti'n deall be 'sgen i)


mwya ohonynt yn ystod ein bywydau ydh hi