Dwn i ddim pryd yn union dechreuais darllen blog yr Americanwr Chris Cope, pum mlynedd yn ól o bosib. Ar y pryd roedd o'n cynllunio tuag at newid mawr yn ei fywyd, hynny yw symud i Gymru er mwyn gwneud gradd yn y Gymraeg, ac yn llawn cyffro a brwdfrydedd haentus. Dwi'n siwr mod i'n cofio ei enw o negesfyrddau dysgwyr eraill cyn iddo fo dechrau ei flog Cymraeg cyntaf, sef 'Dwi Eisiau bod yn Gymro'. Wrth gwrs fel unrhywun sydd wedi dilyn hynt a helynt amser Chris ochr yma yr Iwerydd - naill ai ar ei flog (er diflanodd yr un Cymraeg am sbel), neu drwy darllen ei lyfr 'Cwrw am Ddim' - yn gwybod yn iawn, mae ei amser yng Nghymru wedi bod yn boenus, costus, ac yn bendant wedi ei siomi mewn sawl ffordd.
Er hynny i gyd, mae Chris yma o hyd, ac o'n i'n falch o glywed heddiw ei fod o newydd cael cadernhad ei fod wedi pasio ei Ma. yn yr hen iaith 'ma. Dyma dipyn o gamp, yn enwedig o ystyried helbulon ei fywyd yng Nghaerdydd ar sawl lefel.
Ar hyn o bryd mae o'n wneud cofnideo bron pob dydd, sy'n golygu y gallen ni fod mewn rhyw oes aur y cofnideo Cymraeg! Gwiliwch, mae nhw'n werth eu gweld!!
No comments:
Post a Comment