Mae'n peth da gweld criw o bobl dechrau dod ymlaen a'u gilydd, fel welais yn y dosbarth yr heno 'ma. Roedd 'na gwpl o wynebau newydd yna heno i chwyddo'r dosbarth yn bellach (hyd at 19 dwi'n meddwl), a doeddwn i ddim wedi cael llawer o amser i ddarparu cynllun dosbarth, felly ro'n i braidd yn nerfus wrth cyraedd yr ysgol.
Yn gynnharach yn y dydd ro'n i'n helpu ffrind ffitio pâr o ddrysau ar eglwys lleol, jobyn roedd rhaid iddyn ni ei orffen mewn ddiwrnod, am nad oes modd gadael yr eglwys heb ddrysau ar glo neu ddi-wydr. Felly ffeindiais fy hun heb lawer o amser i fynd trwy fy mhethau Coleg cyn gadael.
Dweud y gwir, ni ddylswn i fod wedi poeni. Mi basiodd y gwers mewn chwinciad, ac yn y pendraw ro'n i'n strwglo gorffen cyn hanner wedi wyth. Mi anfonais y dosbarth ar daith o amgylch yr ystafell tua wyth o'r gloch, er mwyn dod o hyd i enwau eu cyd-dysgwyr a dweud 'sut dach chi'. Anghofiais pa mor hir gallai gweithgareddau o'r fath para! ond roedd hi'n braf clywed pawb yn gwneud eu gorau... ac yn mwynhau hefyd.
2 comments:
Gallai dosbarth o'r fath faint fod yn anodd ei ddysgu, ond wyt ti fel taset ti wedi dechrau'n dda.
Mae dosbarth mwaf yn dod â mwy o gyfrifoldeb am wn i, ar ran ceisio gwneud y gorau gan pawb, er mae'n braf gweld dosbarth llawn:)
Post a Comment